Ochko’zlik qilmang

O‘rmonda o‘t-o‘lanlar kamaygani sababli hamma hayvonlar qiynalib qolibdi. Bir kuni kechasi Karkidon uyiga o‘t, yem-hashaklarni ko‘p miqdorda yig‘ib xursand bo‘libdi va: «Hayvonlar ichida ovqatdan tanqislik mavjud. Yomg‘ir yog‘ishi ham kechikyapti, o‘tlar ham kam qolgan. Endi maza qilib yashayman, qiynalmayman”, debdi.

Ertasi kuni tongda Kiyik uyqudan turib yegani hech narsa topa olmabdi. «Qo‘shnim Jirafada ochligimni ketkazadigan biror narsa bo‘lsa yaxshi bo‘lardi”, deb uning eshigini taqillatibdi. Jirafa uni yaxshi kutib olibdi. Kiyik: «Men juda xijolatdaman, ochligim uchun keldim. Mabodo yeyishga ozroq o‘t yoki hashak topilmaydimi?”

Jirafa ko‘ziga yosh olib: “Jonim bilan qo‘shni, lekin men ham kechadan beri yegani hech narsa topa olmayapman. Yur, biror narsa qidirib ko‘ramiz”, dedi. Ikkala qo‘shni yemish qidirib yo‘lga chiqishibdi. Maymunning uyidan o‘tayotib undan ham ovqat so‘rashibdi. U ham o‘zida ozgina banan borligini va ortiqcha yegani hech narsasi yo‘qligini aytib uzr so‘rabdi.

Kiyik aytdi: “Yuringlar, qo‘shnimiz Karkidonning oldiga boramiz”. Ikki qo‘shni och holda Karkidonning uyi tomon borib va eshigini taqillatishibdi. Karkidondan yegani  o‘t so‘rashibdi. Lekin u talmovsirab: «Menda qanday qilib ovqat bo‘lishi mumkin? Yomg‘ir yog‘may qolgani va o‘t-o‘lan kamligini o‘zlaring ham bilasizlar-ku!», dedi.

Kiyik va Jirafa holdan toyib yana yo‘lda davom etishibdi. Dengiz bo‘yiga borib suv ichmoqchi bo‘lishibdi. Shunda Dengiz Otchasini ko‘rib qolishibdi va unga: «Biz kechadan beri hech narsa yeganimiz yo‘q. Yomg‘ir yog‘may qo‘ydi, shuning uchun o‘t kam”, deyishdi. Dengiz Otchasi ularga suv o‘tlaridan olib chiqib beribdi va boshqa hayvonlarni ham yordamga chaqiribdi. Ular quruqlikdagi do‘stlari uchun suv o‘tlaridan yig‘ib berishga kelishibdi. Barcha hayvonlarni chaqirishibdi. Suv hayvonlari imkoni qadar ko‘proq suv o‘tlaridan yig‘ishga kirishdi. Hamma och qolgan hayvonlar ularni yeb jon saqladilar.

Bir necha kundan keyin yomg‘ir yog‘ib o‘t-o‘lanlar chiqdi. Karkidon to‘plab qo‘ygan ozuqalar esa yomg‘irda qolib, chirib, ichida mikroblar paydo bo‘libdi. Karkidon esa ularni yeb kasal bo‘libdi.

Hayvonlar yomg‘ir yog‘ganini bayram qilish uchun to‘planishdi. Karkidon esa yo‘q edi. Barcha hayvonlar uni ko‘rish uchun uyiga boribdi. Karkidon chiqib ularni uyiga taklif qildi. Hayvonlar nima uchun yomg‘ir yog‘sa ham tashqariga chiqmaganini so‘raganlarida Karkidon yig‘lab: “Sizlar yaxshi qo‘shnilarsiz, men esa yomonman. Mening ortiqcha o‘tlarim bo‘la turib sizlarga bermadim. Achib qoldi va kasal bo‘lib qoldim. Ortiqcha o‘t meni boshqalarga muhtoj qilmaydi deb o‘ylagandim. Lekin hozir anglab yetdimki, hayot to‘kin-sochinlikda ham, qiyinchilik damlarda ham do‘stlar, yaqinlar hamjihat bo‘lish kerak ekan,- debdi.

Shunda hayvonlar ikkiga bo‘linishibdi. Bir qismi Karkidonni tabibga olib borishibdi, qolganlari esa uyni tozalab, havosini almashtiribdi.

Karkidon tuzalganidan so‘ng do‘stlari bilan yangi o‘tlar chiqqanini bayram qilish uchun o‘rmonga ketibdi.

Saboq: kishi doim do‘stlariga yordam qo‘lini cho‘zishi kerak. O‘zi uchun yashaydiganlar, yaʼni birovlarga qo‘shilmaydiganlar dam olib, oromda yashashlari mumkin. Lekin hayoti qiziq bo‘lmaydi. Inson baxillik qilmay, atrofidagilarga yaxshilik qilishi, xato qilganni kechirishi lozim.

Manba: «365 kunga 365 ibratli hikoya» kitobidan

Farzand tarbiyasiga oid bo’lgan eng yaxshi tavsiyalar jamlangan dasturni yuklab oling.

Linkni bosing: 👉 Farzandim dasturi